مشاعره

... نشسته بر ساحل مرج البحرین، عقیق سرخ یمن می‌بارند بسم الله الرحمن الرحیم قرنهایی استتا نسیم آه اویس قرناز یمنفریاد می داردیا محمداقرنهایی استتا لؤلؤ بحرینمی چکد از چشم زنان سوگوار رودهارود رود رودبطحای خونینقرنهایی استتا سرگذشت تلخ این قومتکرار ثقیفه ایستاز ظهر صفینتا عصر عاشورابه مویهبر بدن چا مشاعره...ادامه مطلب

(رندانه آخر ربودي جامي ز خمخانه‌ي دلخونين چو برگ شقايق، رنگين چو افسانه‌ي دل)اي مانده بر عهد و پيمان! دلخوش به شور تو بوديماكنون كه دور از شهيدان، سر رفته پيمانه دلاي زخم، اي زخم خندان! اي درد، اي درد پنهان!در سينه تو چه كرده ست، با شعله پروانه دل؟اينك مهياي ياري، آن را كه بايد تو داريهم صبر مردانه مشاعره...ادامه مطلب

گر عشق نبودی و سخن عشق نبودی

چندین سخن نغز که گفتی که شنودی

مشاعره...

مشاعره...

مشاعره...

اگر صندلی رئیس سازمان ملل گردان بود گاهی بر می‌گشت نگاهی می‌انداخت به شما و آدرس دقیق این همه آوارگی را می‌دانست! اگر ماموران سازمان ملل این همه نامه درخواست و التماس را باز کرده بودند حالا با لباس‌های مبدل به میدان جنگ می‌آمدند و درست کنار خط مرزی خبرنگاران می‌دیدند چگونه با تکان دستی روح‌ها ایستاد مشاعره...ادامه مطلب

الا يا ايها الساقي ادر كاساً و ناولها كه عشق آسان نمود اول ولي افتاد مشكل‌ها (حافظ) (الف): امشب من و تو هردو، مستیم، ز می اما تو مست می حسنی، من، مست می سودا (س ساوجي) (الف): از کوی مغان، نیم شبی، ناله نی، خاست زاهد به خرابات مغان آمد و می‌، خواست  (س ساوجي) (ت): تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز مشاعره...ادامه مطلب

ز دست ديده و دل هر دو فريادكه هرچه ديده بيند دل كند ياد (باباطاهر) ز غیرت پیچ و تاب افتاده در رگ های جان من همانا دست امید کسی دارد عنانش را زلف شکن فروش را ، بر دل من متاع کش یاد زمانه ده ز نو، قاعده ی شکست را (عرفي) زین چاکهای سینه که کردند ره به هم ترسم که مرغ روح پرد از قفس مرا زبان به کام مکش وحشی از فسانهٔ عشق بگو که خوشتر ازین داستان نمی‌باشد (وحشي بافقي) مشاعره...ادامه مطلب

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش  که گناه دگری برتو نخواهند نوشت   ماه درخشنده چو پنهان شود  شپره بازیگر میدان شود    مگوی آن سخن کاندران سودنیست  کزین آتشت بهره جز دود نیست   ما به بغداد جهان لاف اناالحق میزدیم  پیش از آن کان گیر ودار و گیر ونکته منصور بود   ما مست صبوحیم زمیخانه توحید  حاجت به می و خانه خمار نداریم   مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی  حدیث درد فراق تو باز بگذارم  وگرنه این چه نمازی بود که من با تو  نسشته روی به محراب و دل به بازارم   مذهب زنده دلان خواب پریشانی نیست از همین خاک جهان دگری ساختن است اقبال لاهوری   مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است  زان رو سپرده اند به مستی و شرب مدام ما   مهر تو عکسی بر ما نیفکند  آئینه رویا آه از دلت آه   می فروشی گفت کالایم می است  رونق بازار من ساز و نی است  من خمینی دوست میدارم که او  هم خم است و هم می است و هم نی است   مستوفی دیوان قضا روز نخست  مجموعه شادی و الم کرد درست  شادی به تمام مردمان قسمت کرد  غم ماند به منداد که این قسمت توست   مکن زغصه شکایت که در طریق طلب  به راحتی نرسید انکه مشاعره...ادامه مطلب

از مرمر حسرت تراشیدند ما را

عمری نشستند و پرستیدند ما را

مشاعره...